برآورد میزان آمادگی در برابر اثرات تغییر اقلیم؛ کاربرد شاخص آسیب پذیری اقلیمی در ایران

شواهد روشنی برای تغییر اقلیم و اثرات آن در سطح کره زمین موجود است. شدت تغییرات و زمان اثر گذاری، از چالش های بزرگ برای سیاستمداران به حساب می آید. ایران مانند بسیاری از کشور ها در معرض پدیده های حدی قرار دارد که این امر به نوبه خود باعث تشدید مشکلات بحران های آبی خواهد شد. بدین منظور، این پژوهش به تحلیل آسیب پذیری ایران در برابر پدیده تغییرات اقلیمی با استفاده از شاخص آسیب پذیری اقلیمی (cvi) در مقیاس استانی می پردازد تا سیاست گذاران با انتخاب چاره ای مناسب در این زمینه به کاهش اثرات مضر بپردازند. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد که استان-های همدان و البرز بیشترین میزان آسیب پذیری و کمترین قدرت سازگاری به تغییرات اقلیمی را دارند که در این راستا با حفظ توسعه پایدار ظرفیت سازی بیشتری از طریق افزایش نرخ سود و اصلاحات فرهنگی و اجتماعی می بایستی صورت بگیرد. از طرف دیگر، استان های خوزستان به دلیل منابع آب غنی، تهران به دلیل زیر ساختهای مناسب و اصفهان به دلیل توسعه صنعتی، کمترین میزان آسیب پذیری را دارند. با توجه به اختلافات زیاد در مقوله آسیب پذیری، تصمیم گیرندگان می توانند به توسعه خط مشی هایی در مقیاس استانی بپردازند تا بدین وسیله کنترل بیشتری بر آسیب پذیری داشته باشند.